ابتدای خاطره بازی ها!

اصولا فارغ شدن باید خوب و دلنشین باشه ..... و هست

اما در کنار این خوبی ها یه سری چیزایی هست که دلگیرت میکنه..... 

هر کدوم از ما که از درس فارغ شیم .... باید بابت طی شدن بی دردسر یه دوره از زندگی بابت به سلامت تموم شدن یه دوره نسبتا سخت از زندگی بابت به دست اوردن یه موفقیت خوشحال خواهیم باشیم اما.........

اما این وسط خیلی چیزا هست که از دست میدیم ..... چیزایی که شاید به چشم بقیه نیاد اما واسه ما خیلی مهمن!

هیشکدوم از ما روز اول خوابگاه رو ...... روز اول دانشگاه رو ...... جشن تولد مریم و عاطی رو ..... شب یلداها رو .... لاله زار و مسخره بازی بعدش رو..... پیک نیک اخرسال محمود اباد رو .... هراز گردیای پن شنبه شب رو .... عسل بی ادب دوست داشتنی رو... خجسته بی فرهنگ و وسواسی رو..... تذکرای وقت و بی وقت  رو ...... مزاحمیای Q رو ...... کله پزی 7 صب و جیگرکی دم غروب رو ...... چالوس گردی و خیلی چیزای دیگه رو هیچ وقت فراموش نمیکنیم!!!!!!!!!!

هر بار تو هراز قدم زدیم و خاطره ساختیم و فراموش کردیم که اینا بعدا میشه بغض و دلتنگی ...... گفتیم و خندیدیم و گریه کردیم و خواهری کردیم در حق هم ...... بدون اینکه به بعدش فک کنیم....به الان که دارم اینو می نویسم و دلم واسه دیدن این 5 تا سگ توله پر کشیده ...دلم واسه هراز دو وجبی تنگ شده ... دلم واسه همه چی و همه کس تنگ شده....کاش این چار سال انقد زود تموم نمیشد!!!!!!!!!!!!!!

+ اینا همه رو گفتم که بگم منم جدا شدم از بقیه ...جداتر از گیگوش و کچل!