احتمالا از یکی از همین تعارفات مرسوم شروع شده بود و مثل همیشه انگل خوش ذوقی نشون داده بود یه تیکه جدید رو برای خوراک چند هفته مون جور کرده بود ....
- خونه امید ماست ...
خونه امید ما افتاب هفدهم بود با همه سکوت و تمیزی و خوشگلی و بی نقصیش
خونه امید ما افتاب شیشم بود با همه خرابی ها و دردسرها و همسایه های کنجکاو و برنامه های خاص خودش
خونه امید ما افتاب هیجدهم هست با خیلی چیزا که من ازش بی خبرم ....
این چند ماه که بگذره خونه امید ما پنج تیکه میشه هر تیکه اش یه سر این شمال بزرگ!
شاید دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت نشه دوباره مثل این چار سال همه مون یه جا جمع شیم و بیخیال از زندگی بگیم و بخندیم و بچرخیم اما مهم اینه پنج تا ادم تو دنیا هستند که میتونیم روشون حساب کنیم ، پنج تا ادم که یادمون میارن اینا خواب و خیال نبوده و یه روزی ما انقد خوش بودیم ..... پنج تا ادم زنده که خیلی بیشتر از اون خونه های امید ارزش دارند ....
پنج تا ادم که میتونیم بهشون امید داشته باشیم ،
خونه هاتون پر از امید ، پر از شادی ، پر از سلامتی ....
+ یه خبر خوب اینه که اولین خونه امید مستقل واقعی ما واسه کچل میشه که اردیبهشت میره خونه بخت ....